بیانات در دیدار جمعی از شاعران و اهالی فرهنگ و ادب

در شب ولادت حضرت امام حسن مجتبی علیه‌السّلام  (1)

بسم الله الرّحمن الرّحیم

و الحمدللّه ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا محمّد و آله الطّاهرین و لعنةالله علی اعدائهم اجمعین.

جلسه‌ی شیرین خوبی بود؛ تنها ضعف این جلسه همین بود که چند نفر از دوستان حاضر -از برادران و خواهران- مایل بودند از اشعارشان بخوانند و استفاده کنیم و این توفیق را ما پیدا نکردیم. البتّه وقت هم دیگر گذشته یعنی ساعت الان دوازده و اندی است و بیش از معمولِ این جلسه وقت گذاشته شده؛ دیگر حالا گاهی پیش می‌آید.

‌ما کلّ ما یتمنّی المرء یدرکه

تجری الرّیاح بما لاتشتهی السّفن (2)

گاهی اوقات چیزی که انسان میخواهد پیش نمی‌آید.

اوّلاً شعرهای امشب بسیار خوب بود واقعاً؛ حالا ایشان میگویند «جوانها»؛ تعدادی از حضّار شعرخوان، امشب جوانها بودند و انصافاً هم شعرهایشان خوب و شیوا است؛ 

در باب وجه تسمیه گروه فرهنگی مُنتصِرین

خالی از لطف نیست که این نکته را یادآوری کنیم که نام هر انسان، نشان دهنده بسیاری از ویژگی ها درباره شخصیت شخصی است که این نام را برای او انتخاب کرده و این امر درباره اسامی شرکتها، خیابانها و میدانها و حتی حیوانات نیز تا حدود زیادی صادق است. برای مثال کسی که نام فرزندش را «خشایار» انتخاب کند، تا حدودی می توان فهمید که میزان دلبستگی این شخص به این نام و شخصیت معروف او در تاریخ ایران باستان چه میزان است و بر همین اساس می توان پی برد که خوراک اندیشه ای او و جامعه پیرامونی اش از چه ترکیبی هستند. ائمه معصومین علیهم السلام نیز به مؤمنان سفارش کرده اند که نام نیکو برای فرزندان خود انتخاب کنید. درباره انتخاب نام گروه فرهنگی منتصرین نیز اراده اعضا بر آن شد تا نامی نیکو که از هویت آن حکایت داشته باشد برایش انتخاب شود. برخی از اعضا، با توجه به سابقه جریان فدائیان اسلام در کار تشکیلاتی، نام گروه شهید نواب صفوی را پیشنهاد دادند. برخی نیز پیشنهاد دادند که نامی از قرآن کریم انتخاب شود. پس از جست وجوهای بسیار، به آیه  45 سوره ذاریات رسیدیم که لفظ مُنتصِرین در آن وجود داشت. معنای کلمه «یاری رسانندگان به یکدیگر» است و از آنجا که اساس کار گروهی و تشکیلاتی را، کمک و یاری به یکدیگر تشکیل می دهد، این نام را شایسته گروه دیدیم. اعضای گروه اعتقاد دارند که جامعه مؤمنان باید به یاری خود بشتابد؛ چرا که به رشته های ولایت میان خود ایمان دارند و آن را تقویت می کنند. کار فرهنگی نیز که کاری زمان بر و نیازمند جریان سازی است بدون احساس پیوند خود با جامعه ایمانی پیرامونی، لطفی نخواهد داشت.

تشکیلات نظم می خواهد! نظم!

یکی از فرمایشهای امیرالمؤمنین، امیر بیان، امام علی علیه السلام که شاید خیلی ها شنیده باشند این است که در امور خود نظم را رعایت کنید. اوایلی که مرا به گروه دعوت کردند شاهد بودم که دوستانم درباره این مسئله دقت زیادی به خرج نمی دادند و به همین دلیل، جلسات از نوعی آشفتگی رنج می برد. البته، خود اعضا ظاهراً به این مسئله التفات نداشتند ولی نتیجه این می شد که نوسانات زیادی وجود داشت. منظورم از نوسانات این است که برای مثال، برنامه های جلسه نامشخص بود و نمی دانستیم امروز که می خواهیم در جلسه گروه شرکت کنیم، دقیقا چه کار باید انجام دهیم. یا اینکه اساساً زمان جلسه تا چه میزان ثبات دارد و آیا هر هفته در زمان مشخصی شروع و در بازه مشخصی به پایان می رسد و یا اینکه اعضا تا چه حد به اصل حضور در جلسات معتقد و پایبند هستند. از این نوع سؤالات، بسیار بود. یادم می آید که یک بار مسئول گروه می گفت از ابتدا تشکیل این جمع تلاشم بر این بود که هر هفته جلسه ای داشته باشیم. ولو اینکه محتوای جلسه این باشد که زیارت عاشورایی بخوانیم یا ساعتی با هم گفت و گوی خودمانی داشته باشیم. این کار را که ما در اصطلاح دینی «استقامت» می نامیم ثمره اش این شد که آن جلسات دچار تحول شد و مرحله جدیدی پیش روی گروه قرار گرفت و آن را از «جلسات خودمانی» به «جلسات گروه فرهنگی منتصرین» رساند. اهداف را تعالی بخشید و روحیه اعضایش را ارتقا داد. با خودم فکر می کنم اگر روزی اتفاق می افتاد که آقای مسئول که در آن زمان با دوستانش ایده جلسه هفتگی را پیش می بردند از این استقامت خود دست می کشید چه می شد. حداقلش این بود که تا مدتها خبری از کار تشکیلاتی برای اصلاح فرهنگی منطقه نبود. چون ریشه های تشکیل گروه به حدود 3 سال قبل برمی گردد و جمع کردن چند طلبه و دانشجو کنار هم و نگه داشتن آنها برای مدتی طولانی کاری سخت و طاقت فرساست. این را اضافه کنید به یأسی که بعد از متفرق شدن جمع، سراغ کسانی می آید که قصد انجام حرکتی مشابه داشتند. خلاصه اینکه برای رسیدن این حرکت تا اینجا زحمتهای بسیاری کشیده و عرقهای بسیاری ریخته شده است. استقامت همچنان باید ادامه داشته باشد و امری که آن را ثمربخش تر می کند، داشتن نظم و انتظام در انجام کارهاست.