بیانات در دیدار جمعی از شاعران و اهالی فرهنگ و ادب

در شب ولادت حضرت امام حسن مجتبی علیه‌السّلام  (1)

بسم الله الرّحمن الرّحیم

و الحمدللّه ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا محمّد و آله الطّاهرین و لعنةالله علی اعدائهم اجمعین.

جلسه‌ی شیرین خوبی بود؛ تنها ضعف این جلسه همین بود که چند نفر از دوستان حاضر -از برادران و خواهران- مایل بودند از اشعارشان بخوانند و استفاده کنیم و این توفیق را ما پیدا نکردیم. البتّه وقت هم دیگر گذشته یعنی ساعت الان دوازده و اندی است و بیش از معمولِ این جلسه وقت گذاشته شده؛ دیگر حالا گاهی پیش می‌آید.

‌ما کلّ ما یتمنّی المرء یدرکه

تجری الرّیاح بما لاتشتهی السّفن (2)

گاهی اوقات چیزی که انسان میخواهد پیش نمی‌آید.

اوّلاً شعرهای امشب بسیار خوب بود واقعاً؛ حالا ایشان میگویند «جوانها»؛ تعدادی از حضّار شعرخوان، امشب جوانها بودند و انصافاً هم شعرهایشان خوب و شیوا است؛ 

تشکیلات نظم می خواهد! نظم!

یکی از فرمایشهای امیرالمؤمنین، امیر بیان، امام علی علیه السلام که شاید خیلی ها شنیده باشند این است که در امور خود نظم را رعایت کنید. اوایلی که مرا به گروه دعوت کردند شاهد بودم که دوستانم درباره این مسئله دقت زیادی به خرج نمی دادند و به همین دلیل، جلسات از نوعی آشفتگی رنج می برد. البته، خود اعضا ظاهراً به این مسئله التفات نداشتند ولی نتیجه این می شد که نوسانات زیادی وجود داشت. منظورم از نوسانات این است که برای مثال، برنامه های جلسه نامشخص بود و نمی دانستیم امروز که می خواهیم در جلسه گروه شرکت کنیم، دقیقا چه کار باید انجام دهیم. یا اینکه اساساً زمان جلسه تا چه میزان ثبات دارد و آیا هر هفته در زمان مشخصی شروع و در بازه مشخصی به پایان می رسد و یا اینکه اعضا تا چه حد به اصل حضور در جلسات معتقد و پایبند هستند. از این نوع سؤالات، بسیار بود. یادم می آید که یک بار مسئول گروه می گفت از ابتدا تشکیل این جمع تلاشم بر این بود که هر هفته جلسه ای داشته باشیم. ولو اینکه محتوای جلسه این باشد که زیارت عاشورایی بخوانیم یا ساعتی با هم گفت و گوی خودمانی داشته باشیم. این کار را که ما در اصطلاح دینی «استقامت» می نامیم ثمره اش این شد که آن جلسات دچار تحول شد و مرحله جدیدی پیش روی گروه قرار گرفت و آن را از «جلسات خودمانی» به «جلسات گروه فرهنگی منتصرین» رساند. اهداف را تعالی بخشید و روحیه اعضایش را ارتقا داد. با خودم فکر می کنم اگر روزی اتفاق می افتاد که آقای مسئول که در آن زمان با دوستانش ایده جلسه هفتگی را پیش می بردند از این استقامت خود دست می کشید چه می شد. حداقلش این بود که تا مدتها خبری از کار تشکیلاتی برای اصلاح فرهنگی منطقه نبود. چون ریشه های تشکیل گروه به حدود 3 سال قبل برمی گردد و جمع کردن چند طلبه و دانشجو کنار هم و نگه داشتن آنها برای مدتی طولانی کاری سخت و طاقت فرساست. این را اضافه کنید به یأسی که بعد از متفرق شدن جمع، سراغ کسانی می آید که قصد انجام حرکتی مشابه داشتند. خلاصه اینکه برای رسیدن این حرکت تا اینجا زحمتهای بسیاری کشیده و عرقهای بسیاری ریخته شده است. استقامت همچنان باید ادامه داشته باشد و امری که آن را ثمربخش تر می کند، داشتن نظم و انتظام در انجام کارهاست. 

تأسیس مرکز اطلاع رسانی گروه فرهنگی منتصرین

«وَ لَیَنْصُرَنَ‏ اللَّهُ‏ مَنْ یَنْصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِیٌّ عَزِیز» (سوره مبارکه حج- شریفه 40)

انقلاب اسلامی ایران بی‌تردید در دل دنیای ظلمت‌زده و عصر جاهلیت نوین نوری بود که روشنایی‌اش در آن دوره به سرتاسر جهان رسید و نویدبخش صفحه‌ای دیگر از پیروزی جبهه حق علیه باطل شد. انقلاب اسلامی که آغاز آن با حرکت جهادی امام خمینی رحمه‌الله به وقوع پیوست به عقیده روشن‌بینان عالم، انقلاب و جنبشی فرهنگی بود و تاکنون نیز داعیه این بعد از حرکت در بیانات و سیره حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر عظیم‌الشأن انقلاب به‌وضوح دیده می‌شود.

جانشین خلف بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران، رهبر معظم انقلاب در فرمایشات خود به مسیری که ما در حال طی کردن آنیم اشاره‌کرده و فرموده‌اند:

«یک زنجیره‌ی منطقی وجود دارد؛ پیش‌ها این را گفتیم، بحث شده. حلقه‌ی اول، انقلاب اسلامی است، بعد تشکیل نظام اسلامی است، بعد تشکیل دولت اسلامی است، بعد تشکیل جامعه‌ی اسلامی است، بعد تشکیل امت اسلامی است؛ این‌یک زنجیره‌ی مستمری است که به هم مرتبط است. منظور از انقلاب اسلامی - که حلقه‌ی اول است - حرکت انقلابی است؛ والّا به یک معنا انقلاب شامل همه‌ی این مراحل می‌شود...